Er komt een moment in je leven waarop je voor het eerst écht “nee” zegt. Niet uit koppigheid, maar omdat je voelt: dit hoort niet bij mij.
Bij mij was dat op mijn achttiende. Mijn vader vroeg me toen om mijn moeder te overtuigen van een zakelijke investering. Tot dat moment had ik altijd een beetje bemiddeld tussen die twee — zoals dochters dat doen. Maar die dag dacht ik: nee, dit is niet mijn rol. En ik zei het ook. Rustig, beleefd, maar wel duidelijk.
Mijn vader keek me aan, knikte, en zei: “Oké.”Geen drama. Geen ruzie. Gewoon respect. En eerlijk? Dat voelde goed.
Pas later besefte ik hoe belangrijk dat moment eigenlijk was. Het was mijn eerste echte ondernemersles: grenzen stellen, eerlijk zijn en verantwoordelijkheid nemen voor wat van míj is — niet voor een ander. En dat neem ik nog steeds mee in alles wat ik doe. Of het nu gaat om samenwerken, ondernemen of gastvrijheid — ik geloof dat helderheid en betrouwbaarheid de basis zijn van alles.
Bij Boutique Stay wil ik dat alles klopt: dat gasten zich welkom voelen, dat alles aanwezig is en dat het soepel loopt zonder dat ik overal tegelijk hoef te zijn.Ik regel wat van mij is, vertrouw op anderen, en zorg dat het gewoon goed komt.
Maar eerlijk is eerlijk: het ‘nee zeggen’ is bij mij nog steeds niet standaard gedrag. Ik ben namelijk ook iemand die véél te vaak “ja” zegt. Niet omdat ik niet durf te weigeren, maar omdat ik gewoon heel veel dingen leuk vind.
Dus als iemand vraagt: “Lijkt het je leuk om van die rots te springen, tien meter boven zee?” Dan hoor ik mezelf enthousiast antwoorden: “Ja, leuk!” En voor ik het weet, sta ik op het randje — hart in m’n keel — maar springen zal ik. Want ja is ja.
Dat is dan weer de andere kant van diezelfde medaille. Ik ben betrouwbaar tot in m’n tenen, ook als ik er zelf een nat pak aan overhoud. 😄
En misschien is dat precies wat mij typeert: ik zeg nee als het echt niet past, maar ik zeg ja tegen het leven zelf — vol overtuiging.
